ตอนที่น้ำท่วมอยู่อยุธยาและมีข่าวจะท่วมมาถึงกรุงเทพ คนมากมายตื่นตระหนกราวกับว่าจะเป็นวันสิ้นโลก ผมรำคาญมากเลยที่มันจะตื่นเต้นตกใจอะไรนักหนา ผมเคยมั่นใจว่าต่อให้มันท่วมยังไงก็ไม่ถึงบ้านกูหรอกและหัวเราะเยาะให้กับคนที่ร้อนอกร้อนใจทั้งหลาย มาวันนี้ผมเปลี่ยนใจแล้ว…. จากเดิมที่เคยคิดว่ามันท่วมยังไงก็ไม่ถึงบ้านกูหรอกเปลี่ยนเป็นบ้านกูก็ไม่น่าจะรอดนะเนี่ย แต่กระนั้นเลย ผมก็ยังหัวเราะเยาะคนที่ตื่นตระหนกเกินเหตุอยู่ดี ปกติผมไม่ค่อยอยากเขียนถึงเรื่องราวตามกระแสบ้านเมืองเท่าไหร่ แต่งวดนี้น่าจะกลายเป็นประสบการณ์จริงแทนซะแล้ว เขียนได้ไม่เป็นไรคิดซะว่าเป็นส่วนนึงของประวัติศาสตร์ บ้านผมอยู่เขตสะพานสูงครับ ณ วินาทีนี้ผมยังไม่มีปัญหาใดๆเรื่องน้ำท่วม ถนนแห้งผาก รถโล่งขับสบาย แต่มีปัญหาหน่อยคือผมแวะเดอะมอลรามคำแหงยากมาก เพราะเดอะปิดที่จอดรถชั้นสองและสามเอาไว้จอดรถหนีน้ำท่วม (ซึ่งน่าจะเป็นรถของบริษัทหรือผู้เกี่ยวข้องซะมากกว่ารถสาธารณะ) ดังนั้นก็เลยเหลือที่จอดรถแค่ขั้นแรกชั้นเดียว ซึ่งมันไม่เพียงพอแน่นอน เวลาแวะไปจะไม่มีที่จอดจนเซ็งกลับออกไปเอง ตอนนี้ที่บ้านผมเหลือผมคนเดียว…(จริงๆปกติมันก็มีกันสองคนเอง) แม่ผมหนีไปจันทบุรีแล้วพร้อมกับหนังสือ 1 คันรถ และด้วยความยังไม่สาแก่ใจ เมื่อวานนี้แม่ผมก็กลับมาขนหนังสือไปอีก 1 คันรถ ผมมีบ้านที่จันทบุรีอีกหลังนึง ก็ขนกันไปไว้ที่นั่น แต่กระนั้นเลยที่บ้านผมก็ยังมีหนังสืออีกมากมายอยู่ดี… ส่วนตัวผมเองนั้นคงไม่คิดจะอพยพหนีน้ำแต่อย่างไร สาเหตุหลักก็คงเป็นแมว … Continue reading 357 | น้ำท่วม